Vraag en Antwoord
Altijd als ik op date ga, doe ik mij net een beetje beter voor. Niet dat ik lieg, maar wel mooie verhalen en wellicht dingen iets meer benadrukken. Is dat normaal?
Ik denk dat dit heel normaal is. Ik denk dat iedereen wel een beetje doet wat Vera doet. Maar dat sluit eigenlijk ook wel een beetje aan bij wat ik net aangaf.
Kennelijk heb je dus het idee dat je jezelf op zo'n date moet verkopen. Maar je hoeft jezelf helemaal niet te verkopen op een date.
Het is belangrijk dat jij jezelf bent, want degene met wie jij op date bent en degene die jij wil gaan vinden met wie jij een relatie op gaat bouwen, je wilt dat diegene met jou is om wie jij bent, om wie jij oprecht bent en niet iemand die vervolgens dus eigenlijk niet op kan leven naar de verhalen die je in eerste instantie hebt verteld.
Natuurlijk denk ik wel dat als je op date bent, dat het ook heel logisch is dat je je van je beste kant wilt laten zien. Maar er is daarin wel een verschil tussen jezelf van je beste kant willen laten zien en opgewekt zijn en vertellen wat je leuk vindt. In plaats van het juist over de zware of de negatieve dingen te hebben.
Dus dat is natuurlijk wel prima, maar je mag ook wel een realistisch beeld schetsen. En waar je dus voor moet waken, is dat je geen verwachtingen neerzet, niet een beeld van jezelf creëert, waar je vervolgens niet aan kan voldoen. Want dan zorg je weer voor teleurstelling.
Ik probeer altijd rustig te blijven als er stiltes vallen. Maar ik merk dat ik die gaten dan toch wil opvullen en dan door mijn onzekerheid wordt een leuke date dan ineens een soort interview. Heb je een tip hoe ik dit wellicht kan oefenen?
Er zijn twee dingen die je kan oefenen.
Je kan van te voren sowieso bedenken wat onderwerpen zijn, waar jij het graag over wilt hebben. Dus dat je van te voren al weet dat als er dan op een gegeven moment stiltes vallen, als ik eventjes niet meer zo goed weet wat ik kan vragen, of hoe ik het gesprek op gang kan brengen, dat je van te voren een aantal vragen hebt bedacht of een aantal onderwerpen hebt bedacht, die je dan ter sprake kan brengen. Gewoon op een leuke spontane manier. Niet op een hele geforceerde interview manier, maar gewoon : Goh, weet je waar ik eigenlijk wel benieuwd naar ben, hoe denk jij eigenlijk daar over? En dan het gesprek weer gaande brengen.
Wat je ook kan doen is gewoon aangeven : Ik merk dat ik een beetje moeite heb met stiltes.
Als je dit aangeeft, dan kan je namelijk vervolgens weer ingaan op de reactie van de ander. Want als jij merkt dat er stiltes vallen, zal de ander ook merken dat er stiltes vallen. Of je kan verrast worden, want een stilte is vaak maar een paar seconden, maar voor ons gevoel duren ze minuten.
Dus als jij het gevoel hebt dat er een enorme stilte is en je geeft aan : Goh, ja, ik voel mij een beetje ongemakkelijk, want ik heb het idee alsof er een beetje een ongemakkelijke stilte valt. En de ander zegt : Oh, dat vind ik eigenlijk heel erg meevallen, dan kan je dat dus ook weer meenemen als leermoment en kan je dus ook daar op aanhaken van : Jeetje, dat is eigenlijk ook gek ook, hoe dat werkt met dates en die stiltes.
En dan heb je weer iets om over in gesprek te gaan.
Waar je in ieder geval voor moet waken is dat je dus eigenlijk uit ongemak die stiltes gaat proberen op te vullen. Maar gebruik ze, zet ze in.
Hoe kun je je zelfvertrouwen nog een boost geven op latere leeftijd? Denk je dat mensen hun zelfbeeld dan nog kunnen veranderen?
Ja, dat denk ik absoluut. Je kan op elke leeftijd investeren in je zelfvertrouwen. Je kan op elke leeftijd werken aan dat zelfbeeld. En het is natuurlijk absoluut waar dat op het moment dat jij bijvoorbeeld zestig bent, dan zijn er al heel veel ervaringen in jouw leven geweest, die voor jouw gevoel jouw zelfbeeld hebben bevestigd. Die er misschien wel aan toe hebben bijgedragen dat jij een laag zelfvertrouwen hebt.
Dat is absoluut waar en dat soort situaties kan je natuurlijk niet meer ongedaan maken. Maar als jij de tijd neemt om echt te investeren in je zelfbeeld, als jij echt boeken gaat lezen, je gaat cursussen volgen, workshops volgen, je gaat podcasts luisteren, je gaat met mensen in gesprek hierover, dan zal je merken dat dit een verschil gaat maken, simpelweg ook omdat je dit nog nooit hebt gedaan. Wat dat betreft werkt het natuurlijk hetzelfde als bijvoorbeeld gaan sporten. Als jij nooit hebt gesport en vervolgens niet fit bent. Als jij dan als je zestig bent gaat sporten, dan zal jij daar een verschil in gaan merken. Als jij nooit hebt geïnvesteerd in jouw zelfvertrouwen en nooit je best hebt gedaan, oprecht je best hebt gedaan om daar verandering in te brengen en jij gaat daar ineens in investeren, dan zal je merken dat dat zelfvertrouwen gaat toenemen.
Dus ongeacht de leeftijd, daar kan je aan gaan werken en dat zal een verschil gaan maken. Dat kan niet anders.
Als ik uitga, dan heb ik moeite om iemand aan te spreken. Ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken. Aangezien mijn ouders mij altijd de grond hebben ingeboord met woorden waardoor mijn zelfvertrouwen echt ver te zoeken is, hoe kan ik dat oplossen om die durf te vinden?
Daarbij is het denk ik belangrijk Tim, dat je heel bewust aan de slag gaat methet stukje zelfvertrouwen.
Het klinkt alsof het verhaal wat ik eerder heb gehouden over hechting en het gevoel te hebben dat jij het waard bent om van gehouden te worden, het gevoel dat jij goed genoeg bent, het gevoel dat je niet hoeft te presteren om er gewoon te mogen zijn, dat dat dingen zijn waar jij niet mee bekend bent, of in ieder geval niet in hele overtuigende mate mee bekend bent. Je kan daarmee aan de slag. Je kan het jezelf gunnen om daar aan te gaan werken.
En daarmee zal je misschien nog niet direct op iemand afstappen, maar je kan wel echt gaan werken aan dat stukje assertiviteit.
Je kan gaan leren wat jouw positieve eigenschappen zijn en wat jou een leuke partner maakt en waarom iemand met jouw die avond een drankje zou moeten gaan drinken.
Maar om dat duidelijk te maken aan de ander, moet je dat wel eerst zelf voelen.
Dus een assertiviteitstraining, boeken lezen, er zijn echt heel veel boeken, maar je kan daar ook voor in therapie gaan over hechting. En wat jij als mens betekent en wat jij voor een ander kan betekenen. Dat is hier denk ik absoluut de moeite waard.
Hoe kan ik mijzelf helpen met mijn eigen inhoudendheid.
Ik weet dat ik een bepaalde aantrekkingskracht heb, maar ik ben bang om direct te zijn vanwege de mainstream media tegenwoordig.
Straks denken dames dat ik iets ben wat ik helemaal niet ben.
Ik denk dat het heel goed is om jezelf te zijn en als jij iemand bent die meer uitgesproken is, als jij iemand bent die kennelijk iets uitstraalt wat mensen aantrekt, denk ik dat je daar trots op mag zijn.
En het is daarbij altijd goed om een balans te bewaken door je ook bewust te zijn van : Hé, ik wil er niet mee te koop lopen, of ik wil het wel op de goede manier inzetten. Maar jij mag iemand zijn, die aantrekkelijk is. Jij mag iemand zijn, die grappig is, die charismatisch is. Dat mag er allemaal zijn. Het gaat erom, maak je daar misbruik van of niet.
Hou je daarbij ook rekening met de grenzen van een ander. Hou je er rekening mee dat je niet altijd overal op in hoeft te gaan. Of dat er zelfs misschien wel mensen zijn, die meegaan in jouw aantrekkingskracht, maar dat misschien helemaal niet altijd zo op die manier bedoelen. Dat ze zich misschien een beetje laten meeslepen juist, doordat je heel erg charismatisch bent. Juist doordat je die aantrekkingskracht hebt.
Dus zolang jij je ervan bewust bent, denk ik dat je al op een hele goeie manier bezig bent en dat je je niet teveel bang moet laten maken over dingen die er worden gezegd of gebeuren in de media, want jij bent erbij en jij bent degene die altijd kan afstemmen op degene met wie jij in contact bent.
Zou je aanraden om direct alles op tafel te leggen bij een eerste date en mezelf volledig te laten zien? Of denk je dan dat ik mijn dates teveel afschrik?
Ja, dit is een hele goeie vraag en lastige vraag, want het gaat hier heel erg om disclosure. Hoeveel van jezelf laat je zien?
En dat kan gaan over de grote dingen, wat doe je in het leven? Waar word je gelukkig van? Wat doe je voor werk? Wat heb je voor relaties gehad? Dus op die manier. Maar het kan ook heel erg gaan over kwetsbaarheid.
Hoeveel oprechte stukjes van jezelf laat jij zien aan de ander. En ik denk dat het altijd in balans moet zijn. Dus deelt de ander wat, dan mag jij absoluut wat delen.
Het moet daarin geen competitie zijn, dat je zegt : "Hé, de ene deelt wat, dus ik moet daar een schepje bovenop doen", dat is absoluut niet zo. Maar als de één iets persoonlijks besluit te delen, dan mag jij daar absoluut bij aansluiten met een eigen persoonlijk verhaal. Zolang dat daar maar in balans blijft en in die zin gelijkwaardig blijft. Ik denk dat het een hele onwenselijke situatie is, waarin jij van alles over jezelf vertelt, maar eigenlijk geen reactie van de ander krijgt met een stukje van diens eigen verhalen en met het stukje kwetsbaarheid.
Kwetsbaarheid dat wordt heel veel verward door mensen met zwakte. Mensen denken dat het gaat over zwak zijn, over verdrietig zijn, over onzeker zijn, maar kwetsbaarheid gaat letterlijk over het tonen van oprechte stukjes van jezelf. En als jij je kwetsbaar opstelt, dan deel jij iets van jezelf zonder dat jij weet wat de reactie van de ander gaat zijn.
Dus als ik zou delen, bepaalde gevoelens die ik heb over mijn werk en ik weet niet wat de reactie van de ander is, ik kan niet inschatten wat de reactie van de ander kan zijn op dat moment, dan betekent het dat ik mij op dat moment kwetsbaar heb opgesteld."
En zeker als je aan het daten bent met iemand, zeker tijdens een eerste date wat Lilian hier zegt, dan ken je de ander nog helemaal niet. Dus jij kan er eigenlijk ook niet op anticiperen op wat de ander gaat zeggen. Je hoopt altijd dat de ander op een liefdevolle manier reageert, maar dat weet je helemaal niet. En daarin is het wel goed om rekening te houden met het tonen van kwetsbaarheid, dat is ontzettend goed. En kwetsbaarheid tonen is nodig om relaties met anderen aan te gaan, om die verbinding met anderen aan te gaan.
Maar je hoeft alleen maar kwetsbaar te zijn met de mensen die dat verdienen. Mensen die hebben laten zien : Ik ben er voor je.
Mensen die hebben laten zien dat je hun kan vertrouwen. En dat is met zo'n eerste date met zo'n beginfase van het daten is dat natuurlijk heel lastig, want enerzijds heb je dus het nodig om kwetsbaar te zijn, zodat je de verbinding met de ander aangaat. En aan de andere kant moet je ook voorzichting zijn dat je niet teveel deelt over jezelf.
Want kwetsbaarheid is prachtig, echt ik gun iedereen dat we beter leren om kwetsbaar te mogen zijn. Want dat schetst zo'n ander beeld van mensen en maakt relaties zoveel veiliger en dierbaarder en waardevoller. Maar kwetsbaarheid en stukjes van jezelf tonen gaat ook heel snel naar 'oversharing'. En dat betekent dat je eigenlijk teveel van jezelf vertelt aan anderen zonder dat ze het waard zijn, of zelfs zonder dat ze erop zitten te wachten.
En dan wordt het dus eigenlijk grensoverschrijdend voor de ander.
Dus je moet daarin je eigen grenzen bewaken. Dat je niet over je eigen grenzen heen gaat, door teveel te vertellen.
Maar je moet ook bewust zijn van de grenzen van een ander. Want als jij op een eerste date van alles vertelt over het overlijden van een ouder en over een ontslag en over een relatiebreuk, dat kan heel veel zijn.
Dat kan heel intens zijn en dat kan er dus inderdaad voor zorgen dat je de ander afschrikt. Dus probeer je bewust te zijn van de ruimte die je allebei inneemt en zorg ervoor dat je je bewust bent, zowel van het stukje beschermen van jezelf als het beschermen van de ander.
Wat ik vooral erg moeilijk vind tegenwoordig zijn al die lange chatgesprekken en hoe je vanuit daar emotie of klik moet zien te interpreteren?
Dit komt uit mijn eigen onzekerheid, omdat ik dat stukje echtheid mis online.
Heb je wellicht een idee hoe ik online dit goed kan aanpakken om toch die emoties te lezen en toch een beetje bevestiging kan krijgen?
Voor iemand die niet van lange chatgesprekken houdt is dit een hele uitgebreide vraag. Wat heel erg leuk is, is natuurlijk om op het moment dat je het idee hebt : "Hé, dit is wel leuk", dus je hebt wel al even een klein beetje chatcontact gehad, om te gaan videobellen.
Dat is een hele persoonlijke manier en je krijgt bevestiging direct : "Hé de ander is echt."
Je krijgt direct eventjes die bevestiging dat je gewoon echt oprecht daar met iemand zit te kletsen. Dat er die wederzijdse interesse is.
Tegenwoordig zijn zoveel mensen heel gemakkelijk comfortabel met het videobellen En het is misschien in het begin even een drempel die je over moet, maar het maakt het wel een stuk makkelijker. Zeker als je het lastig vindt om emoties en intenties vanuit chatgesprekken af te lezen.
Dus probeer dat eens te initiëren en op het moment dat jij het voorstelt aan de ander en de ander is een klein beetje terughoudend daarin, zie dat niet gelijk als een afwijzing, want ik weet toevallig ook dat er een boel mensen zijn, die het videobellen juist best wel confronterend vinden. En die vinden het juist wel heel erg comfortabel om gewoon over de chat gesprekken te blijven voeren. Dus niet gelijk voelen als een afwijzing of van : "Hé, er klopt hier iets niet", maar probeer er nou rustig naar toe te werken en leg ook voor jezelf uit waarom jij het belangrijk vindt om het eventjes te doen.
En als je dan zo eventjes een videogesprek doet, misschien is het ook wel goed om gelijk eventjes het binnen een bepaalde tijd te kaderen. Dat je gewoon zegt : a je gewoon zo eventjes een paar minuten bellen, om elkaar even te zien, even te zien bewegen, even horen praten, that's it.
Weet je, ik want dan heb je namelijk ook direct een duidelijke verwachting van dat gesprek. In plaats van dat je denkt : Ja, maar ik heb hier nu helemaal geen zin in of ik heb hier nu helemaal geen tijd voor.
En waar je misschien ook even rekening mee moet houden, is dat op het moment dat jij nu aangeeft : "Goh, zullen we even videobellen?" het natuurlijk heel goed kan zijn dat de ander in badjas, ongewassen, lekker in chill-modus op de bank zit en op dat moment absoluut niet in de gelegenheid is om met jou te videobellen. Dus hou daar ook eventjes rekening mee met die mogelijkheid.
Waarom doen mensen zich anders voor online dan dat ze in het echt zijn?
Nou ik denk dat het goed is om je bewust te zijn dat er gewoon echt een heel groot verschil is tussen de manier waarop we online communiceren en wanneer we offline communiceren. Daar zit echt een heel groot verschil in. Maar je kan je ook wel voorstellen dat op het moment dat jij online contact hebt gehad met iemand, dat je daar bepaalde beelden bij krijgt. Je krijgt er bepaalde ideeën bij, verwachtingen bij van hoe iemand beweegt, hoe iemand praat, hoe iemand zijn lichaamstaal is.
Dat vullen we eigenlijk heel gemakkelijk zelf allemaal in. Maar daardoor ontstaat er dus wel een ander beeld tussen wie we zelf hebben gecreëerd in het online contact en wie we dus in het echte leven zien. Bovendien zit er ook nog een stukje eigenlijk een beetje de schijnveiligheid van onlinecommunicatie, waarbij we toch online heel snel geneigd zijn om heel veel van onszelf te delen.
Want we hebben het gevoel dat we niet direct veroordeeld kunnen worden. We zien ook niet direct de reactie van de ander, dus we voelen ons veel vrijer in het delen van dingen waar we mee zitten of onze gevoelens die uiten we makkelijker online dan offline. Offline zijn we ons ook veel bewuster van onszelf. We zijn ons veel bewuster van ons persoonlijk voorkomen.
Hoe we zitten, hoe we praten, hoe we onze handen gebruiken en we checken continue bij de ander hoe die daar op reageert. Is de ander nog geïnteresseerd in ons? Is de ander nog aan het luisteren? Bevestigt de ander ons?
Alleen doordat we daar mee bezig zijn, worden we eigenlijk continue geremd in gewoon ons verhaal vertellen, in dingen delen, in vragen stellen, in oprecht nieuwsgierig kunnen zijn en geïnteresseerd kunnen zijn.
Dus offline contact daar worden we toch wel vaak heel erg in geremd. En er zijn bovendien gewoon een heleboel mensen die minder sterk zijn in hun sociale vaardigheden. Die dus online gewoon veel beter uit de verf komen en tot hun recht komen dan dat ze offline komen. Dus het is niet altijd bewust dat mensen zich anders voordoen online dan hoe ze in het echt zijn.
Soms is er gewoon echt een verschil en sommige mensen zijn zich daar heel erg bewust van. Andere mensen zijn zich er niet bewust van en soms ben je zelf degene die verantwoordelijk is voor het beeld wat daar is gecreëerd.
Bij sommige dates ben ik ontzettend open en wil ik heel veel delen.
Ik merk dat de dames dat waarderen maar ik kom vaak dan in de friendzone terecht.
Zou ik directer moeten zijn in mijn intenties, al vind ik dit ontzettend moeilijk?
Daar kan het natuurlijk ook gewoon zijn dat de dames met wie jij toevallig dat contact hebt gehad en dat jij je dusdanig op je gemak voelde om open te zijn, dat zij dat ook hebben gevoeld als mate van vertrouwen en comfortabel zijn. En ik weet niet of die dames ook daadwerkelijk voor jou relatiemateriaal zouden zijn geweest.
Je kan wel inderdaad zeggen : "Ik word ge-friendzoned" en dat kan je zelf voelen als een soort van 'ok, dat loopt dus niet verder' en dat kan je voelen misschien als afwijzing, maar hoe sta jij zelf tegenover hen? Was daar een van hun die jij als relatiemateriaal had gezien?
Of denk je : "Het is eigenlijk wel logisch dat we een beetje in die friendzone zijn geraakt, want we kunnen het gewoon heel erg goed met elkaar vinden."
Het is sowieso goed om duidelijk te zijn in je intenties. Want als zij het gevoel hebben, dat jij inderdaad op zoek bent naar een vriendschap, terwijl jij oprecht geïnteresseerd in hen bent als relatiemateriaal, dan moet je dit wel aangeven.
Want misschien, 'Acda en de Munnik' hebben daar ook een heel mooi nummer over.
Altijd die goeie vriend en die goedzak maar nooit eens die geile vent, misschien ben jij ook wel iemand die dus door jouw open zijn en het heel veel willen delen, overkomt als iemand die mensen heel graag als vriend zouden willen hebben, als binnen een vriendschap. En dat ze dus ook heel snel geneigd zijn om te denken van : Ok, een relatie zou ik niet met jou aan willen gaan, maar ik zou jou wel heel graag gewoon als vriend willen hebben.
Dus maak dan vanaf het begin af aan je intenties duidelijker.
Maar denk voor jezelf ook eens even na van : "Hé, zijn de dames met wie dit nu is gebeurd, zijn dat wel oprecht allemaal mensen met wie jij daadwerkelijk een relatie, een liefdesrelatie aan had kunnen gaan? Of is het inderdaad gewoon zo dat jullie hele mooie vriendschappelijke relaties kunnen opbouwen?" Maar duidelijk zijn in je intenties, zeker als je het idee hebt dat je daar nogal eens niet in wordt begrepen, is altijd goed.
Is het heel gek, als ik van te voren gesprekken en vragen oefen?
Nee, dit is helemaal niet gek. Sterker nog, ik denk dat dit een hele goeie is ook om de Q&A mee te gaan afsluiten. Want als jij van tevoren al wat vragen en gesprekken oefent, dat betekent dat je dus eigenlijk ook al een beetje aan het anticiperen bent op hoe die date gaat. Je bent al een beetje aan het visualiseren en we weten van visualiseren dat het heel erg helpend is, want dan ben je over het algemeen een stuk ontspannender, dan ben je al eens een keer in die situatie geweest, dan heb je vragen al eens een keertje bedacht en als je dat van tevoren allemaal al een keertje hebt gedaan zal het je minder moeite kosten om het op het moment te doen.
Want zoals al eerder aangegeven, dates zijn heel erg spannend en we vragen heel vaak heel veel van onszelf en we zijn zelden op ons best tijdens een date, helemaal tijdens een eerste date. Door al die verwachtingen, doordat wij de beste versie van onszelf willen zijn en doordat we continue ook bezig zijn met wat vindt de ander van onszelf?
Dus als jij in de gelegenheid bent om van tevoren gewoon even een paar vragen te bedenken, wat onderwerpen te bedenken die jij leuk vindt om het over te hebben, doe dat dan alsjeblieft. En wat ik zelf wel een hele leuke vind is, bedenk vragen die niet zo atypisch zijn, of die niet zo typisch zijn, sorry, die juist dus wel een beetje atypisch zijn. Weet je, vragen zoals : "Wie was jouw favoriete beroemdheid toen je jong was? Of, wat wilde je worden toen je jong was? Wat is het land waar jij heel graag heen zou willen gaan, waarvan je weet, daar ga ik nooit heen?"
Weet je dat soort vragen, vragen, die net eventjes wat 'out of the box' zijn en die ook tot andere gesprekken kunnen leiden dan de standaard vragen.